ฮอกไกโด (Hokkaido) จังหวัดที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น

เกาะฮอกไกโดเป็นเกาะที่ใหญ่เป็นอันดับสองของญี่ปุ่น รองจากเกาะฮนชูอันเป็นเกาะหลักของญี่ปุ่นก็เพียงเท่านั้น โดยฮอกไกโดเป็นเกาะที่อยู่ทางตอนเหนือสุดของญี่ปุ่น ในสมัยก่อนค่อนข้างที่จะเป็นดินแดนไกลปืนเที่ยง ด้วยสภาพอากาศที่หนาวและไม่เหมาะแก่การทำเกษตรกรรมทำให้เกาะนี้ไม่ได้รับความสนใจจากชาวญี่ปุ่นเท่าไหร่นัก และมักจะถูกเรียกว่า เอโซะ (蝦夷) อันมีความหมายว่า ดินแดนแห่งพวกคนเถื่อน
.
ด้วยบริเวณเกาะฮอกไกโดนั้นด้วยความที่มีสภาพไม่เหมาะกับการเกษตร ทำให้กลุ่มคนชนเผ่าที่อาศัยอยู่ในบริเวณนั้นดำรงชีวิตด้วยการล่าสัตว์-หาของป่า กลุ่มคนชนเผ่าพวกนี้คือ’ชาวไอนุ’ซึ่งดำรงชีวิตแบบนี้อยู่ตามเกาะต่างๆทางตอนเหนือ ไปจนถึงชายฝั่งของรัสเซีย ชาวไอนุนั้นมีทั้งภาษาและวัฒนธรรมเป็นของตัวเอง ผู้ชายจะไว้หนวดเครา ส่วนผู้หญิงจะสักโดยรอบปากเอาไว้ หน้าตาของพวกเขาจะแตกต่างอย่างชัดเจนกับชาวญี่ปุ่นปกติ ซึ่งชาวไอนุนี้อาศัยอยู่ในดินแดนญี่ปุ่นมาก่อนที่ชาวญี่ปุ่นโดยทั่วไปจะเข้ามาอาศัยในเกาะฮนชูช่วงยุคโจมงเสียอีก
.
เมื่อญี่ปุ่นเข้าสู่ช่วงยุคศักดินา ญี่ปุ่นแผ่ขยายอิทธิพลของตัวเองไปทั่วทั้งเกาะ โดยมีการตั้งเมืองในบริเวณปากคาบสมุทรโอชิมะบนเกาะฮอกไกโด โดยตระกูลที่ได้ครอบครองบริเวณและคอยควบคุมที่แห่งนี้ก็คือตระกูลมัตสึมาเอะ โดยเจ้าแคว้นไดเมียวแห่งมัตสึมาเอะนั้นได้แผ่ขยายอิทธิพลไปทั่วทั้งเกาะ ไม่เว้นกับพวกชาวไอนุ ซึ่งกับพวกเขาก็มีการต่อสู้และการกบฏเกิดขึ้นอย่างประปราย เนื่องด้วยชาวไอนุก็ไม่ชอบอยู่ภายใต้การกดขี่ของพวกมัตสึมาเอะ อย่างไรก็ดีไดเมียวแห่งมัตสึมาเอะก็ใช้ประโยชน์จากชาวไอนุและชัยภูมิของเกาะฮอกไกโดติดต่อค้าขายกับรัสเซีย ซึ่งเป็นเรื่องต้องห้ามในยุคปิดประเทศ ที่หากรัฐบาลกลางรู้อาจมีสิทธิ์โดนประหารได้
.
ในสายตาของชาวญี่ปุ่นในตอนนั้น เกาะฮอกไกโดไม่ได้มีความสำคัญอะไรต่อพวกเขาเลย ไม่ว่าจะด้วยไม่สามารถเพาะปลุกได้ อากาศก็หนาว แถมยังมีพวกไอนุอาศัยอยู่ดั้งเดิมอีก แต่ความคิดของพวกเขาเปลี่ยนไปในยุคบาคุมัตสึยาวไปถึงยุคเมจิ เมื่อพวกฝรั่งเริ่มเข้ามาสำรวจฮอกไกโด ทำให้โชกุนตระหนักได้ว่าจะปล่อยฮอกไกโดไม่ได้ เพราะอาจจะถูกรัสเซียยึดเข้ามาโจมตีญี่ปุ่นได้ ดังนั้นแล้วปลายสมัยโชกุน-การปฏิรูปเมจิจึงเริ่มให้มีชาวญี่ปุ่นเข้าไปอาศัยในเกาะฮอกไกโดมากขึ้น
.
ในยุคเมจิช่วงการปฏิรูปเมจินั้น มีการส่งชาวญี่ปุ่นเข้าไปอาศัยอยู่ในเกาะฮอกไกโดมากขึ้น โดยพวกเขาเข้าไปอาศัยไกลกว่าคาบสมุทรโอชิมะ ลึกเข้าไปในแผ่นดินมากกว่าเมืองมัตสึมาเอะ ที่เคยเป็นอดีตศูนย์กลางการปกครองของแคว้นมัตสึมาเอะ และเมืองฮาโกะดาเตะ อดีตเมืองหลวงของสาธารณรัฐเอะโซะ แหล่งที่พักสุดท้ายของพวกสนับสนุนโชกุน โดยพวกเขาได้ทำการสร้างเมืองขนาดใหญ่ จากพื้นที่ว่างเปล่า โดยวางผังเมืองอย่างตะวันตก เมืองนั้นก็คือ ซับโปโร อันเป็นเมืองหลักของจังหวัดฮอกไกโดในปัจจุบัน ก่อนที่จะเปลี่ยนชื่อจากเอโซะ มาเป็น ฮอกไกโด (北海道) อันมีความหมายว่า “เส้นทางสู่ทะเลเหนือ” ซึ่งยังคงใช้ชื่อนี้มาจนถึงปัจจุบัน